Καλημέρα Σέλλιανη αγαπημένη μου πατρίδα. Χωριό εγώ δεν γνώριζα οι βάρβαροι σε έκαψαν μα δεν σε έκαψαν μονάχα σε βομβάρδισαν κι όλας. Αγαπημένο μου χωριό οι εχθροί σου θελήσαν να σε κάνουν σκόνη για τούτο και σε βομβάρδισαν. Ήταν 27 του Σεπτέμβρη του 1943, και κείνοι ανέβηκαν για την καταστροφή δεν τους συγκίνησε η ομορφιά σου τα βουνά σου τα άπαρτα    δεν τους συγκίνησε ούτε η λεβεντιά σου. Λένε πως οι πολεμηστές σέβονται τον άξιο εχθρό, που τους πολεμά στα ίσα, μα ήταν κότες. Βασίζουνταν στα όπλα στην τρομερή πολεμική τους μηχανή και στην  συνδρομή των εχθρών μας των Τσάμηδων. Σε λίγες μέρες  είναι η μνήμη της καταστροφής σου, εμείς θα θυμηθούμε και θα ορκισθούμε πως θα υπερασπισθούμε τα Άγια χωματά σου. Αγαπημένο μου χωριό είσαι ένα όραμα, που οδηγεί τα παιδιά σου στους δρόμους της αγάπης στην πατρίδα στην οικογένεια στη θρησκεία. Από  σένα έχει το ονομά της η Ελλάδα μας από τη Δωδώνη και τους Ελλους ή Σελλούς. Οι εκκλησίες σου που στέκουν φύλακες των ερειπίων σου θα  θυμίζουν πάντα το πέσασμα των βαρβάρων.

Χωριό μου, είμαι περήφανη για σένα και τους συγχωριανούς μου.

Αλεξάνδρα Παυλίδου Θωμά.