Όπως δαβάζω διάφορα βιβλία υγείας, διατροφής και πολλά που είναι ειδικά για τα θέματα αυτά, ανακάλυψα έναν κόσμο που δεν είναι καινούριος αλλά έρχεται από το παρελθόν.Στους δρόμους αυτούς με οδήγησε ένας γιατρός όταν συζήτησα μαζύ του τον καρκίνο μου. Αυτός ο γιατρός με κοίταξε καλά και με ρώτησε; Φοβάσαι; Ανακάλυψα πως δεν φοβόμουνα. Τότε έμαθα κάτι απλό. Οκαρκίνος είναι μια αρρώστεια σαν όλες τις άλλες. Ένοιωσα περίεργα. Πρώτον για την βεβααιότητα του γιατρού που δεν ήταν ο ογγολόγος μου και χειρουργός μου. Ήταν ένας φίλος. Εχει ζήσει και στη Θεσπρωτία σαν αγροτικός γιατρός στη  Νεράιδα [Μενίνα ]. Έτσι αφού δεν άφησα έξω τον ογγολόγο μου που και κείνος μου είπε. Έχουμε πολλές  αυτοθεραπείες.Αυτές οι Θεραπείες  γίνονται σε ανθρώπους που είναι αισιόδοξοι. Που αλήθεια στηρίχθηκε οο γιατρός μου στην αισιοδοξία που ανεβάζει το ανοσοποιητικό και κείνο θεραπεύει. Παράξενα ήταν και στο μάθημα μπήκε και η διατροφή. Το φαγητόι ας είναι λίγες πατάτες λίγα χόρτα αλλά χωρίς φάρμακα λιπάσματα. Μακρυά επίσης από αλαντικά που δεν τα κάνουμε εμει΄ς στο σπίτι. Κρέας λίγο αλλά από ζώα που τρέχουν οικολογηκά και βιολογικά. Ψωμάκι από βιολογικό αλευρι με προζύμι και που γίνεται στο σπίτι. Έτσι μπήκα στη δική του φιλοσοφία που ΄ληταν η αρχαία Ελληνική. Άρχισε να μου δείχνει δρόμους αρχαίων κειμένων και μέσα από τα συμπόσια και μέσα από τον τρόπο που ζούσαν έγινα και γω μια αρχαιόπληκτη. Ο Ιπποκράτης μας άφησε βιβλία διατροφης. Ο Ορφέας το ίδιο ο Γαληνός. Τον παρακάλεσα να το κάνει για μένα και για τους ασθενείς σαν και μένα. Έτσι έγραψε ένα σημαντικό από πάσης φύσεως βιβλίο το οποίο  είναι μεγάλο και θα δψθει δωρεάν. Τότε τον παρακάλεσα  να μην το δίνει τελείως δωρεάν ώστε να βγάλει άλλα 5.000 βιβλία και να τα σορπίσει στον κόσμο. Μα αν δεν έχουνε ούτε αυτά τα δύο ήτρία ευρώ; Ε αν δεν έχουν δεν θα τα δίνουν.Εκείνο που θέλω να πω σε όλους μας και στο εαυτό μου το λέω κάθε μέρα. Δεν θα μοιρολογήσω τον εαυτό μου δεν θα τον κλάψω εγώ αν πεθάνω θα με κλάψουν άλλοι. Λοιπόν δεν είμαι γα'ι'δουρι αλλά δεν είμαι και κλαψιάρα. Ωραία θα ζήσω και με πόλεμο. Η μάνα μου η γιαγιάδες μου οι μανάδες σας οι γιαγιάδες σας κουβάλαγαν στο πόλεμο σφαίρες και τρόφημα κινδύνευαν και όμως με το κεφάλθ ψηλά πήγαιναν έτσι θα πηγαίνουμε και στη αρρώστεια πολεμώντας όχι κλαίγοντας.

Αλεξάνδρα Παυλίδου Θωμά.

Φίλοι καλό Λάμποβο γλέντι και χαρά. Όλα θα περάσουν και ελπίζω να ξαποστείλουμε και τους προδότες της πατρίδας μας.

Και να μην ξεχάσουμε στις 29-9- να ανάψουμε ένα κερί για τους 49 προκρίτους και τους ήρωες που το χωριό μας έχει και έχει πολλούς..

ΑΠΘ  σαν πανεπιστήμιο δεν μοιάζει το όνομά μου;!!!!!!!